Terk edilmek, çoğu kişi için acı veren bir deneyimdir. Bazı bireylerin, yakınlık kurmuş olduğu kişiler tarafından terk edileceğine dair inancı oldukça fazla ve tahrip edicidir. Kişiler, terk edilmeye dair herhangi bir bulgu yokken bile çevresiyle olan ilişkilerinde aşırı tetiktedir ve yoğun olarak terk edilme kaygısı yaşamaktadır.

Genellikle bir kayıp ya da travma sonrası terk edilme korkusu ortaya çıkabilmektedir. Bu süreçte bireyin gelişimsel deneyimleri ve genetik yatkınlığı da etkili olabilmektedir. Çocukluk döneminde terk edilmek ile ilgili yaşamış olduğu olumsuz tecrübeler, tutarsız davranışlar sergileyen ve zaman zaman ortadan kaybolan bir ebeveynin varlığı kişiyi tetikleyen bir unsurdur. Çocuklar temel olarak anne ve babaları tarafından terk edileceği düşüncesinden korku duymaktadır. Bununla birlikte yetişkinlik döneminde yaşayacağı arkadaşlık ve romantik ilişkilerinde de bırakıp gidileceği, terk edileceği, sevilmeye değer biri olmadığı düşünceleriyle birlikte benzer korku duyguları yaşayabilir. Kişinin terk edilme korkusu arttıkça depresyon, öfke ve iletişim sorunları, özgüven problemleri, kaygı bozukluğu gibi durumlar meydana gelebilir.

Bireylerde terk edilme korkusunun oluşmasında önemli olan bir diğer faktör ebeveyni ile kurmuş olduğu bağlanma stilidir. Kaygılı bağlanan kişilerde ileriki yaşlarda terk edilme korkusu meydana gelebilmektedir. Özellikle anne ile kurulan bağ ve iletişim ile çocuk güven duygusunu geliştirmektedir. Annenin bebek için bakım vermesi, emzirmesi, şefkat göstermesi güven duygusunu oluşturan ögelerdendir. Bebeklik döneminde annenin ve babanın varlığını hissedememiş kişiler güven duygusunu oluşturmada zorluk yaşamaktadır ve buna bağlı olarak terk edilme korkusu taşıyabilmektedir. Diğer bir yandan duygusal bir ilişki içerisindeyken partner tarafından aniden terk edilmek de güveni sarsan bir deneyimdir. Dolayısıyla kişi yeni ilişkilerinde bu kaygıyı taşıyabilmektedir.

Terk edilme kaygısını yoğun şekilde yaşayan bireyler, özellikle ikili ilişkilerde güven problemleri yaşayabilir, kendini sevilmeye layık görmeyebilir, partnerini memnun etmek için kendinden feda edebilir ve ilgiye boğabilir, terk edilme kaygısı olduğu için devamlı olarak partner değiştirebilir, ilişki içinde huzursuz hissetse bile ilişkiyi devam ettirebilir ve sadece partnerinin isteği olduğu için kendi düşüncelerini arka plana atarak cinsel ilişki yaşayabilir. Bireylerin yaşamış olduğu sarsıcı terk edilme kaygısını aşabilmesi için Bilişsel Davranışçı Terapi yöntemi sıklıkla kullanılmaktadır. Bunun yanında terk edilme korkusunun altında yatan travmatik bir geçmiş varsa EMDR yöntemi ile duyarsızlaştırma ve yeniden işlemleme yapılabilir. Bu yöntemlerle kişinin terk edilme düşüncesine karşı daha güçlü olması hedeflenir. İlişkisel problemler yaşayan kişiler için aile terapisi ve çift terapisi gibi yöntemler de kullanılmaktadır.