Şiddetten bahsettiğimizde genellikle aklımıza fiziksel şiddet gelir. Çünkü izleri dışardan görünür, algılamak kolaydır. Psikolojik şiddet ise görünür değildir, ruhta yaralar açar.

Yok sayılmak, görmezden gelinmek psikolojik şiddet türlerinden biridir. Yok sayılmak kişinin varlığının yok sayılmasıdır. Kişiyi değersiz ve bir hiç gibi hissettirir.

Aynalama, çocuğun karşı tarafın gözünde görülmüş, var olmuş, takdir edilmiş olduğunu görmesidir. Çocuklar dünyayı bakımvereninin gözünden tanır. Annesinin gözündeki parıltıdan değerli olduğu mesajını alır. İlgilenildiği ölçüde ilgiye değer olduğunu hisseder. Anne görür ve varlığını onaylarsa çocuk varlığını hisseder.

Görülmeyen çocuk türlü yaramazlıklar yapar annesini kızdırır. Annesi bağırdığında istediğini elde etmiş olur: varlığının görülmesi. Varlığımızın kabul edilmesi bu kadar önemli bir ihtiyaçtır. Çocuk için yok sayılmak, fiziksel şiddete uğramaktan daha ağır bir cezadır. Çünkü şiddette bile varlığı bir şekilde onaylanmaktadır.

Annenin çocuğu yok sayması, duygusal olarak ihmal etmesidir. Çocuğun ihtiyacı olan sevgi, değer, ilgi, görülme, onay verilmemiştir. Bu durumda çocuk değersizlik, yetersizlik, boşluk, utanç duyguları hisseder. Bazen de ebeveynler kendi istediklerini yaptırmak için ceza olarak yok sayma ve küsmeyi kullanırlar. Bu durum çocuklar üzerinde o kadar yoğun bir acı yaratır ki anne babalarının istediği çocuk olmayı seçerler.

Görülmeyen çocuk türlü yaramazlıklar yapar annesini kızdırır. Annesi bağırdığında istediğini elde etmiş olur: varlığının görülmesi. Varlığımızın kabul edilmesi bu kadar önemli bir ihtiyaçtır. Çocuk için yok sayılmak, fiziksel şiddete uğramaktan daha ağır bir cezadır. Çünkü şiddette bile varlığı bir şekilde onaylanmaktadır.

Yok sayılan, görülmeyen çocuklar yetişkinlikte duygusal yoksunluk şemasına sahip bireyler haline gelebilir. Duygusal yoksunluk şeması erken çocuklukta ilgi, görülme, sevgi gibi duygusal ihtiyaçların yeterince karşılanmaması sonucu ortaya çıkar. Bu şemaya sahip kişiler romantik ilişkilerde ve yakın arkadaşlık ilişkileri kurmakta zorluk çekebilirler. Duygularını ve ihtiyaçlarını ifade etmede problem yaşarlar. İlişki kurmaktan kaçınabilirler ya da duygusal açıdan mesafeli, soğuk kişilere çekim duyabilirler.

Yetişkinlikte yok sayılmak acı çekmeye sebep olur. Bireyin var olduğu algısına, kimlik bütünlüğüne zarar verir. Yoğun bir stres, kafa karışıklığı, uyku bozuklukları yaratır. Sistematik olarak yok sayılmak ise kişide depresyon, kaygı bozukluğu ve bedensel hastalıkların oluşmasına sebep olabilir. Kişiler görülmedikleri, yok sayıldıkları, psikolojik şiddete uğradıkları ilişkiler içine girebilirler. Karşıdakini memnun etmek için kendini feda eden bireyler haline gelebilirler.