Annelik doğum öncesi, hamilelik ve doğum sonrası süreçleri içine alan bir roldür. Bu süreçte annenin hayatında fizyolojik ve psikolojik birçok değişim meydana gelir. Annelik rolü hayatındaki rollerin önüne geçer.

Hayatı boyunca yürüteceği bir sorumluluk sahibi olur ve özgürlüğü kısıtlanmış hisseder. Bir bebeğin annesi olma durumu, kendi annesi ile ilişkisinde hissettiği duyguları ve çocukluk travmalarını tetikleyebilir. Bu değişimler annede yas ve hüzün duygusu yaratır.

Bebek acıktığında anne bekletmeden emzirir, ağladığında yatıştırır, altına yaptığında çabucak temizler. Neye ihtiyacı varsa, ne istiyorsa anında gerçekleşir. Anneyle kendini bir sandığından bu durum bebekte her şeye kadir olduğu algısını yaratır. Bebeğin edindiği bu duyguya tümgüçlülük duygusu denir. Zorluklara dayanıklı bir benlik gelişimi için gereklidir.

“Mükemmel anne”, çocuğunun ihtiyaçlarını anında ve eksiksiz karşılamak ister. Her şeyiyle kusursuz bir anne olma çabasındadır. Çoğu zaman bu şekilde kendi çocukluğunda eksik aldığı bakımı bebeğine vermektedir. Bu çaba annenin baskı hissetmesine neden olur, kaygısını ve endişesini artırır. Her şeyi anne tarafından anında yerine getirilen çocuğun da özerkliği gelişmez. Annesine bağımlılık geliştirir.

Bebeğin mükemmel anneye değil, yeterince iyi anneye ihtiyacı vardır. “Yeterince iyi anne” kavramını Winnicott ortaya atmıştır. Yeterince iyi anne, bebeğin ihtiyaçlarına zamanında ve eşduyumla yanıt veren annedir. Anne, bebeğin kapasitesi arttıkça bebeğin ihtiyaçlarına olan duyarlılığını azaltır. Bu da bebekteki tümgüçlülük yanılsamasının kırılmasını sağlar. Diğer yandan yeterince iyi anne kusursuz değildir, eksikleri ile bebeğin gelişimine uygun yoksunluklar yaşatarak gerçeklikle temas etmesini sağlar. Çocuğun ihtiyaçlarını karşılar fakat tüm isteklerini karşılamaz. Böylece çocuk problemlerle baş etme kapasitesini artırır. Yeterince iyi anne, sevgi ve sarılma ile bir yandan kucaklayıcı çevreyi oluştururken diğer yandan da belli sınırların olduğu bir alanda çocuğun özgürlüğünü yaşamasını sağlar. Tutarlı ve istikrarlı sınırların olması çocuğun güvende hissetmesini sağlar.

Mükemmellik illüzyonunun pompalandığı günümüz dünyasında annelerden beklenti yüksek olmaktadır. Bu nedenle çoğu zaman kendilerini yetersiz ve kusurlu hissetmektedirler. Ancak bilinmelidir ki çocuğun ihtiyacı her şeyi kusursuz yapmaya çalışan anne değil, yeterince iyi annedir. Bu şekilde gerçek hayattaki zorluklarla başa çıkabilen, dayanıklı ve çözüm odaklı bireyler yetiştirilebilir.