Ebeveynlerden birinin çocuğunu manipüle ederek diğer ebeveyniyle arasındaki ilişkiyi zayıflatmak amacıyla yaptığı davranışlar sonucu oluşan psikolojik bir durumdur. Genellikle çekişmeli boşanmalarda ve ayrılıklarda görülen bu durum çocukları duygusal ve psikolojik açıdan olumsuz etkiler.

Çocuğun yanında diğer ebeveyn hakkında kötü şeyler söylemek, onu aşağılamak ve değersizleştirmek, çocuğun diğer ebeveyniyle iletişim kurmasını yasaklamak, ebeveynler arasında taraf seçmesini istemek gibi davranışlar manipüle edici davranışlardır ve çocuğun kafasının karışmasına, korkmasına, suçluluk duygusuna ve bunlara inanarak diğer ebeveyne karşı reddedici davranışlar sergilemesine neden olabilir.

Bu yabancılaşmanın aile üzerindeki etkileri, aile üyeleri arasındaki güvenin azalması, ebeveynler arası iletişimin kopması, kızgınlık duygularının artması, iki ebeveyn arasında kalan çocuğun endişe duyması olarak sıralanabilir. Hedef alınan ebeveyn kendini üzgün, çaresiz, suçlu ve güçsüz hisseder. Nihayetinde bu durum ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişkiyi bozar ve aile bağlarını uzun vadeli olarak zedeler.

Ebeveyn yabancılaşması yaşayan çocuk:

Ebeveyn yabancılaşmasını önlemede ebeveynlerin birbirleriyle sağlıklı bir şekilde iletişim kurmaları ve sınırlarını belirlemeleri, çocuklarına kararlarını kendisinin verebilmesi için alan açmaları önem taşır. Ayrıca ebeveynler kendi davranışlarının sonuçlarının çocuk üzerindeki etkilerinin farkında olmalıdır.

Ebeveyn yabancılaşmasının tedavisi aile terapisi, psikoeğitim ve kişisel psikoterapiyi içerir. Aile terapisi ebeveynler arasındaki iletişimi güçlendirirken kişisel psikoterapi, çocuğun duygusal zorluklarını işlemesine yardım eder. Psikoeğitim ise ebeveynlere bozukluğun doğasını anlamalarında destek olur. Bazı durumlarda, ilaçlar da çocuğun belirtilerini yönetmede kullanılabilir. EYS tedavisi hem çocukların hem de ailelerin sağlıklı bir şekilde iyileşmelerine yardımcı olur.