Akran zorbalığı, bir çocuğun başka bir çocuk tarafından kasıtlı ve tekrar eden şekilde zarar görmesi ya da tehdit etmesidir.

Bu durumun görülmesi halinde çocuklar sadece görünen yani dışarıdan gözlemlenen belirtiler göstermez. Akran zorbalığı çocuklarda görünmeyen duygusal yaraların oluşmasına neden olabilir. Türkiye’de yapılan araştırmalarda, ortaokul çağındaki öğrencilerin %35 ila %40 düzenli olarak akran zorbalığı yaşadığını ifade ediyor.

Akran zorbalığı fiziksel şiddet şeklinde ortaya çıkabilirken duygusal ve sosyal dışlanma şeklinde de kendini gösterebilir. Aynı zamanda çocuk yaşadığı korku sebebiyle çoğunlukla zorbalığa uğradığını gizleyebilir. Akran zorbalığı yaşayan çocuğun özgüveni zedelenir ve çocuk zamanla kendini değersiz hissedebilir. Bu durum okulda başlayabilir ama tüm yaşam kalitesini etkiler diyebiliriz. Araştırmalar, zorbalığa uğrayan çocuklarda kaygı bozukluğu ve depresyon oluşma riskinin diğer akranlarına göre iki kat daha fazla olduğunu gösteriyor.

Zorbalığa uğrayan çocuk sürekli kendini tehdit altında hisseder. Utanç ve yalnızlık duyguları da eşlik eder. Peki bununla alakalı ebeveynler neler yapabilirler? Çocuğunuz okuldan sessizce dönüyor ve keyifsizse bu durum onun sessiz bir yardım çığlığı olabilir. Bu açıdan çocukları iyi gözlemlemek önemlidir. Aynı zamanda ebeveynler çocuklarıyla ilgilendiklerini belli eden ifadeler kullanabilirler. Örneğin, gün içerisinde, “nasılsın? günün nasıl geçti?” gibi ifadelerle onların nasıl hissettiklerini öğrenebilirler. Onları dinlerken yargılamamaya dikkat ederken sorunlarına çözüm üretmeye çalışmak yararlı olabilir. Çocukların günlük davranışlarına odaklanılabilir ve herhangi bir davranış değişikliği (uyku, ,iştah,...) var mı bunlar değerlendirilebilir.

Eğer bir akran zorbalığı yaşanıyor fakat bunu okuldaki rehberlik servisi çözümleyemiyorsa o zaman profesyonel destek almak yararlı olabilir. En önemlisi de çocuğunuza onu desteklediğinizi ve onları koşulsuz sevdiğinizi ve desteklediğinizi hissettirin.